Premier Kanady William Lyon Mackenzie King, osobisty przyjaciel Adolfa Hitlera, pod koniec II wojny światowej, uczynił z Kanady schronienie dla wielu zbrodniarzy wojennych, w tym dla Dmytro Doncowa, twórcy integralnego ukraińskiego nacjonalizmu. Doncow, który nie był sądzony w Norymberdze, był jednym z głównych organizatorów ostatecznego rozwiązania kwestii polskiej, cygańskiej i żydowskiej, pełniąc jednocześnie funkcję administratora Instytutu Reinharda Heydricha. Jego „wykonawcze” ramię, Stepan Bandera, również przyjechał z legalną wizytą do Kanady. Następnie w Winnipeg triumfalnie przyjęto kolaboracyjnego wobec III Rzeszy, nazistowskiego premiera - Jarosława Stećkę.
Dyplom honorowego obywatela nadany 22 października 1966 roku przez miasto Winnipeg, zbrodniarzowi wojennemu, nazistowskiemu premierowi, istniejącego dwanaście dni operetkowego tworu proklamowanego we Lwowie 30 czerwca 1941 roku pod nazwą samostijnej Ukrainy - Jarosławowi Stećce.
W 1940 roku, kiedy Wielka Brytania była w stanie wojny, lecz Stany Zjednoczone jeszcze nie, wtedy to kanadyjski-liberalny rząd Williama Kinga utworzył Ukraińsko-Kanadyjski Kongres (UCC), aby pomóc antybolszewickim imigrantom przeciwko prosowieckiemu Stowarzyszeniu Zjednoczonych Ukraińskich Kanadyjczyków (AUUC ) i Kanadyjskiemu Kongresowi Żydów (CJC). Zakazano wówczas działalności prosowieckich bibliotek i żydowskich synagog.
Chociaż powiązania CIA z nazistami w czasie zimnej wojny zostały ujawnione dopiero w 1975 roku, dzięki komisjom kongresowym Pike'a, Churcha i Rockefellera, a zakończyły się dopiero wraz z prezydentem Jimmym Carterem, to powiązania Kanadyjskiej Partii Liberalnej z nazistami są nadal kontynuowane. Kanada jest jedynym bowiem do dziś jedynym krajem na świecie, poza Ukrainą, który ma banderowskiego ministra, który co więcej, jest numerem dwa w swoim rządzie.
Również pod koniec drugiej wojny światowej Kanada pod rządami Lyona Mackenzie była głównym schronieniem dla (35 000 imigrantów), głównie nazistów z państw nadbałtyckich i Ukrainy. Byli wśród nich Wołodymyr Kubyjowyč i „Michael Chomiak”, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Mychajło Chomiak, redaktorzy głównej gazety nazistowskiej w Europie Środkowej „Krakivskich Visti”.
W zakreślonym kole Mychajło Chomiak, dziadek obecnej wicepremier Kanady Christy Freeland, hitlerowski kolaborant i zbrodniarz wojenny
Mychajło Chomiak, który pracował pod bezpośrednim kierownictwem nazistowskiego ministra propagandy Josepha Goebbelsa, nigdy nie zaprzeczał swojej kolaboracyjnej przeszłości. Wręcz przeciwnie, zawsze opowiadał się za OUN(B). W tym samym duchu wychował również swoją wnuczkę, Chrystię Freeland, obecną wicepremier Kanady. Daleka od potępienia zbrodni banderowców, rozpoczęła karierę dziennikarską w wieku 18 lat, pracując dla Encyklopedii Ukrainy Kubyjoviča (obecnie dostępnej w Internecie). Następnie pracowała dla „The Ukraine News”, gazety kanadyjskich banderowców i „The Ukraine Weekly”, gazety amerykańskich banderowców powiązanych z ABN i CIA. Na koniec tego etapu swej dziennikarskiej kariery w Kanadzie, wyjechała do Związku Radzieckiego. Władze radzieckie przesłuchiwały rząd kanadyjski w związku z jego poparciem dla banderowców i zabroniły jej powrotu. Jednak po rozpadzie ZSRR została szefową moskiewskiego biura „Financial Times”. Następnie została zastępcą redaktora naczelnego „The Globe and Mail” oraz redaktorem naczelnym „Thomson Reuters Digital”.
W swoich artykułach i książkach Sale of the Century: Russia’s Wild Ride from Communism to Capitalism [2] i Plutokraci: powstanie nowych globalnych superbogatych i upadek wszystkich innych [3] Chrystia Freeland rozwija dwie drogie jej dziadkowi tezy. Krytykuje ultrabogatych, opierając się na przykładach niemal wyłącznie żydowskich. Potępia na każdym kroku ZSRR, a potem Rosję.
Należy pamiętać, że faszyzm był odpowiedzią na kryzys gospodarczy 1929 roku, proponując nacjonalistyczny sojusz klasowy poprzez korporację. Naziści i banderowcy dodali straszny wymiar rasowy. Skupiając się na superbogatych, Chrystia Freeland słusznie rozwiązuje główny problem dzisiejszych czasów. Dziś opłacalne są tylko finanse, a produkcja jest w kryzysie. Jednakże podstępnie dryfuje w stronę interpretacji rasistowskiej, zauważając, że Żydów jest więcej wśród superbogatych niż w populacji, i sugerując, że ta korelacja jest znacząca.
W 1991 roku kanadyjsko-ukraiński poseł partii liberałów Borys Wrzesnewskyj interweniował, aby Kanada stała się pierwszym krajem na świecie, który uznał niepodległość Ukrainy. Dzięki rodzinnemu majątkowi (Future Bakery) stworzył serwis, dzięki któremu każdy parlamentarzysta mógł rozesłać wiadomości z Ukrainy. Sfinansował archiwizację przez Wołodymyra Kubyjoviča i „Michaela Chomiaka” dokumentów dotyczących ukraińskich nacjonalistów podczas II wojny światowej. Trzeba przyznać, że Encyklopedia Ukrainy nie jest dziełem naukowym, ale rehabilitacją banderowców i fałszowaniem historii. Ze względu na więzi rodzinne Borys Wrześnewskyj sprowadził do Kanady przyszłego prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenkę.
W 1994 r. Liberalny premier Jean Chrétien negocjował Traktat o przyjaźni i współpracy z Ukrainą , a w 1996 roku wystąpił o członkostwo Ukrainy w NATO. W styczniu 2004 r. Kanada pod rządami liberalnego premiera Paula Martina uczestniczyła w przygotowaniach Waszyngtonu do „pomarańczowej rewolucji”. Ambasador Kanady w Kijowie Andrew Robinson organizował spotkania swoich kolegów z 28 krajów, aby doprowadzić do władzy Wiktora Juszczenkę. Miało to na celu przełamanie polityki prezydenta Kuczmy, który zaakceptował rosyjski gaz, zamiast faworyzować amerykańskie poszukiwania ropy na Morzu Kaspijskim. Ambasador Kanady sfinansował badanie Ukraińskiego Centrum Studiów Ekonomicznych i Politycznych Oleksandra Razumkowa, według którego wybory prezydenckie zostały sfałszowane, a także przekazał organizacji Pora! 30 tysięcy dolarów. („Nadszedł czas!”) stowarzyszenie stratega NATO Gene’a Sharpa.
Tylko na podstawie sondażu Razumkowa - Pora! organizowała demonstracje, wybory odwołano i rozpisano kolejne. Kanada wydała 3 miliony dolarów na wysłanie 500 obserwatorów wyborów. Drugie wybory wyniosły do władzy Wiktora Juszczenkę. Juszczenko skompletował swój zespół, wybierając Władysława Kaskiwa (pracownika George'a Sorosa i lidera Pora!) na swojego specjalnego doradcę oraz Anatolija Gricenko (oficera wojskowego przeszkolonego w USA i prezesa Centrum Razumki) na ministra obrony. Liberalny poseł Borys Wrześnewskyj był szczególnie aktywny podczas pomarańczowej rewolucji; jego siostra Rusłana jest bardzo blisko związana z panią Juszczenko, Kateriną Chumaczenko. Zainwestował wtedy 250 000 dolarów kanadyjskich we wsparcie ruchu i wykorzystywał swoje mieszkanie w centrum Kijowa do koordynowania demonstracji między dwiema turami wyborów. Demonstracje organizowane przez Pora! nieustannie skandowały „Ca-na-da!” i wywiesiły flagę z liściem klonu. Chrystia Freeland rozpoczęła karierę polityczną w 2013 roku w Partii Liberalnej. Została wybrana na posłankę z okręgu Toronto.
W 2014 roku wspierała „Rewolucję godności” w Kijowie (tj. zamach stanu banderowców), podczas którego poznała jego głównych aktorów. Potępiła niepodległość Krymu i spotkała Mustafę Dżemilewa, słynnego amerykańskiego szpiega z czasów zimnej wojny i przywódcę Tatarów. Ostatecznie prezydent Władimir Putin zakazał jej wjazdu do Rosji. Została mianowana ministrem handlu zagranicznego przez liberalnego premiera Justina Trudeau w 2015 r., następnie ministrem spraw zagranicznych w 2017 r. i ministrem spraw międzyrządowych w 2019 r. z godnością wicepremiera. W 2020 roku została ministrem finansów.
W 2014 roku konserwatywny minister spraw zagranicznych John Baird odwiedził Majdan i spotkał się z głównymi przywódcami protestu. Telewizja kanadyjska uznała, że podważa w ten sposób wersję prezydenta Putina, że ta rewolucja jest jedynie zachodnią manipulacją. Rzeczniczka ambasady Inna Carkowa była jednym z liderów ruchu AutoMajdan. Ambasada, zlokalizowana tuż przy Majdanie, była schronieniem dla protestujących, którzy przez tydzień koczowali w jej hali. 18 lutego podczas masakry schroniła się tam neonazistowska grupa C14.
Kiedy 17 lipca 2014 r. nad Ukrainą zestrzelono samolot Malaysia Airlines Flight 17, Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) z siedzibą w Montrealu wysłała na miejsce katastrofy czterech inspektorów. Jeszcze przed rozpoczęciem śledztwa Chrystia Freeland rozpoczęła międzynarodową kampanię potępienia Rosji. Później wykorzystała swój status ministerialny, aby dolać jak najwięcej oliwy do ognia.
Po obaleniu prezydenta Wiktora Janukowycza i dojściu do władzy banderowców Kanada utworzyła Operację UNIFIER (Wspólna Grupa Zadaniowa Kanadyjskich Sił Zbrojnych-Ukraina). Celem było wyszkolenie ukraińskiej armii i rozwój jej żandarmerii. Operację przeprowadzono na rozkaz Londynu i Waszyngtonu. Obejmowało wysłanie 200 instruktorów i nieśmiercionośnego sprzętu. Zakończyła się 13 lutego 2022 roku, tuż przed operacją rosyjską, aby nie postawić Kanady w sytuacji wojennej.
W ciągu 8 lat Kanada przekazała Ukrainie prawie 900 mln dolarów pomocy.
Od lewej do prawej: Ambasador Ukrainy w Kanadzie Andrij Szewczenko, Premier Justin Trudeau, poseł ukraińsko-kanadyjski Borys Wrześnewskyj. Na pierwszym planie: mityczny szpieg CIA z czasów zimnej wojny i przywódca antyrosyjskich Tatarów Mustafa Dżemilew (czerwiec 2016).
W 2016 roku liberalny premier Justin Trudeau przyjął z honorami Mustafę Dżemilewa, którego poznała już jego zastępczyni Chrystia Freeland. W sierpniu 2015 r. został emirem międzynarodowej Brygady Muzułmańskiej, współfinansowanej przez Ukrainę i Turcję w celu odzyskania Krymu.
Chrystia Freeland i Stepan Kubiw podpisują umowę o wolnym handlu między Kanadą a Ukrainą w obecności premiera Justina Trudeau i prezydenta Petra Poroszenki.
W tym samym czasie Chrystia Freeland negocjowała umowę o wolnym handlu między Kanadą a Ukrainą.
Chrystia Freeland demonstruje wraz z banderowcami z OUN(B) przeciwko rosyjskiej agresji na Ukrainie. Mały sztandar jest w czarno-czerwonych barwach banderowców. Nosi hasło banderowców „Chwała Ukrainie!”.
Kiedy w 2017 roku portal Russia Insider ujawnił kryminalną przeszłość jej dziadka i jego wciąż bliskie powiązania z banderowcami, zaprzeczyła faktom i potępiła rosyjską „propagandę”. Jednakże 27 lutego pojawiła się wraz z grupą banderowców z OUN(B) na demonstracji przeciwko rosyjskiej agresji. Zdjęcie, które sama opublikowała, zostało szybko usunięte z jej konta na Twitterze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.