Od pierwszych dni „pandemii” doktor Jaśkowski w swoich wystąpieniach przypominał rzecz oczywistą dla lekarzy nie wiszących na pasku medycyny rockefellerowskiej, a mianowicie, że promieniowanie ultrafioletowe zabija bakterie i wirusy. Namawia w swych wystąpieniach do korzystania z docierających do nas zbawiennych promieni słonecznych, oponując przeciw zarządzeniom władz, które poprzez rozliczne obostrzenia pozbawiają nas tego naturalnego dobrodziejstwa. Te wykłady, oglądane są, jak się chyba okazuje, nie tylko w Polsce.
Oto naukowcy z Izraela „odkryli” właśnie to samo!
The Jerusalem Post informuje krzykliwym nagłówkiem, że badacze z Tel Awiwu donoszą, iż 99,9% wirusa COVID-19 ginie w ciągu 30 sekund pod działaniem ultrafioletowych lamp LED. Odrobinę mniejszą czcionką dopisują, że „jest to pierwsze tego typu badanie na świecie”.
Profesor Mamane powiedziała też, że żarówki UV-LED potrzebują mniej niż pół minuty, aby zniszczyć ponad 99,9% koronawirusów. Jest to pierwsze tego typu badanie na świecie. Artykuł na ten temat został opublikowany w Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology.
Diody LED są dostępne w szerokim zakresie długości fal, znanych jako A, B i C, wyjaśnia profesor Mamane.
„UV-A ma długość fali w zakresie od 315 nanometrów (nm) do 400 nm.
UV-B, znane również jako światło fal średnich, ma długość fali 280-315 nm;
UV-C ma długość fali 200-280 nm.
Promieniowanie UV-A jest emitowane przez słońce (i sztuczne źródła, takie jak łóżka do opalania) i jest słabsze niż UV-B i C.”
Oczywiście, naukowcy doszli do wniosku, że najlepiej do eliminowania wrażego wirusa wykorzystywać to akurat promieniowanie, które ze Słońca drogą naturalną ma najmniejszą sposobność dotarcia do naszych ciał. Ale, przecież wystarczy wdrożyć do produkcji żarówki LED funkcjonujące w paśmie 285 nm i sprawa załatwiona.
Co prawda, pani profesor twierdzi, że „nasze badania mają implikacje komercyjne i społeczne”, ale jestem przekonany, że biznes sobie z tym poradzi, tym bardziej, że profesor Mamane „uważa, że ta technologia to przyszłość, dodając, że spodziewa się, iż do 2025 roku będzie na tyle opłacalna, aby stać się powszechnie używaną”.
Cieszy, że przewidywania izraelskich naukowców dotyczące cezury czasowej przewidzianej dla ujarzmienia koronawirusa stają się zbieżne w tym zakresie z szacunkami rozlicznych „ekspertów” wprowadzających nas w czwartą rewolucję przemysłową. Nie jest to może najlepszy prognostyk na rok 2021, ale przynajmniej pojawiło się (słoneczne?) światełko w ciemnym tunelu ignorancji.
Ciekaw jestem nie tylko jak, ale czy w ogóle, nasi rodzimi, rządowi specjaliści medyczni, zareagują na to przełomowe dla nauki odkrycie.
Korzystając z okazji, pragnę przypomnieć, że książkę mojego autorstwa „Covidowe Jeże” można już nabyć w formie e-book, a od połowy stycznia będzie również dostępna w wersji papierowej.
Sławomir M. Kozak
Hipokrates
Już Hipokrates w V wieku p.n.e. zalecał stosowanie światła słonecznego w leczeniu wielu chorób, a Euklides (325- 265 p.n.e.) był pierwszym twórcą praw optyki. Swoją naukę o optyce rozpoczął razem z nauką geometrii.
Euklides
Prawa odbicia i załamania światła zostały sformułowane odpowiednio: w 1618 i 1621 roku przez holenderskiego astronoma, matematyka i fizyka - Snelliusa (Willebrorda Snella van Royena).
Za początek współczesnej fototerapii (inna nazwa światłoterapii) możemy uznać 1893 r., kiedy duński lekarz, dr Niels Ryberg Finsen, udowodnił lecznicze działanie światła słonecznego i promieniowania nadfioletowego (emitowanego przez lampę łukową) na toczeń gruźlicy i inne choroby skóry. Skonstruował stosowaną w leczeniu gruźlicy skóry lampę łukową (tzw. lampę Finsena). Otrzymał za to Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny w 1903 roku. W tym samym roku powstał w Szwajcarii pierwszy szpital, w którym inny lekarz, dr Auguste Rollier, leczył światłem słonecznym gruźlicę i krzywicę, czyli plagi tamtych czasów.
Obecnie stosuje się jeszcze w specjalnych zastosowaniach ksenonowe lampy łukowe z wolframowymi elektrodami w zastosowaniach gdzie wymagana jest bardzo duża luminancja np. projektorach IMAX. Rtęciowe i ksenonowe lampy łukowe wykorzystywane są też powszechnie jako źródło światła (z UV włącznie) w mikroskopie fluorescencyjnym.
Promieniowanie elektromagnetyczne obejmuje bardzo szeroki zakres długości
fal, od promieniowania kosmicznego ( od 10-9 mm. ), przez promieniowanie g, rentgenowskie, optyczne, mikrofale, fale radiowe i TV.
Promieniowanie optyczne (100 nm ÷1 mm) i jego właściwości wykorzystane w medycynie. Naturalnym źródłem promieniowania optycznego jest słońce.
Najkrótsze długości fal promieniowania optycznego należą do ultrafioletu, którego zdolność przenikania przez materię, jak i efekty oddziaływania z nią, zależne są od energii kwantów promieniowania UV - od długości fali - dlatego wyróżnia się trzy podzakresy:
UV-A - 315 ÷ 380 nm - stosunkowo przenikliwy, przenika przez naskórek, odgrywa istotną rolę w pigmentacji skóry (opalenizna);
UV-B - 280 ÷ 315 nm - ( promieniowanie Dorno ) używany w terapii świetlnej do leczenia krzywicy;
UV-C - 180 ÷ 280 nm - znacznie mniej przenikliwy, gdyż zostaje pochłonięty przez naskórek - działanie bakteriobójcze i niszczące tkanki przez rozkład aminokwasów, kwasów nukleinowych, denaturację białek - zrywa wiązania białkowe.
Najbardziej wrażliwymi drobnoustrojami na działanie prom. UV są wegetatywne formy bakterii, spory i wirusy, natomiast pleśnie dość odporne. W praktyce przyjmuje się stosowanie dawki 100 J/m2.
Największa aktywność bakteriobójcza prom. UV jest dla 253,7 nm.
Promienie Schumanna (Winfrieda Otto Schumanna) - 100 ¸ 180 nm - są bardzo silnie pochłaniane przez powietrze atmosferyczne (przez cząsteczki tlenu), ich działanie bardziej poznane to wytwarzanie ozonu i tlenków azotu.
Promienie UV są wykorzystywane jako prosty i skuteczny sposób dezynfekcji powietrza i powierzchni w niektórych salach szpitalnych ( operacyjnych, zabiegowych, sale noworodków, śluzy między pomieszczeniami czystymi a skażonymi, poczekalniach ), w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym ( chłodnie, mleczarnie, rzeźnie itp. ).
Lampy UV są często stosowane w pomieszczeniach, w których powietrze powinno być możliwie jałowe, włącza się je na czas potrzebny do zredukowania liczby bakterii do min. - proces ten powinien być kontrolowany miernikami napromienienia.
A tymczasem w XXI wieku w Izraelu dokonano wiekopomnego odkrycia.
26 grudnia 2020 r. o godzinie 22.03 The Jerusalem Post zamieścił krzykliwy nagłówek: Tel Aviv research: 99.9% of COVID-19 virus dead in 30 seconds with UV LEDs. Gazeta informuje, że badacze z Tel Awiwu donoszą, iż 99,9% wirusa COVID-19 ginie w ciągu 30 sekund pod działaniem ultrafioletowych lamp LED. Odrobinę mniejszą czcionką dopisują, że „jest to pierwsze tego typu badanie na świecie”. A potem już czcionką zwykłą piszą, że „naukowcy z Uniwersytetu w Tel Awiwie udowodnili, że nowego koronawirusa SARS-CoV-2 można zabić wydajnie, szybko i tanio za pomocą diod emitujących światło ultrafioletowe (UV) przy określonych częstotliwościach. ‘Odkryliśmy, że zabicie koronawirusa za pomocą żarówek LED emitujących światło ultrafioletowe jest dość proste’ - powiedziała prof. Hadas Mamane, kierownik Programu Inżynierii Środowiska na Wydziale Inżynierii Mechanicznej Uniwersytetu w Tel Awiwie, który prowadził badanie z prof. Yoramem Gerchman i dr Michał Mandelboim.
Profesor Mamane powiedziała też, że żarówki UV-LED potrzebują mniej niż pół minuty, aby zniszczyć ponad 99,9% koronawirusów. Jest to pierwsze tego typu badanie na świecie. Artykuł na ten temat został opublikowany w Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology.
Diody LED są dostępne w szerokim zakresie długości fal, znanych jako A, B i C, wyjaśnia profesor Mamane:
„UV-A ma długość fali w zakresie od 315 nanometrów (nm) do 400 nm.
UV-B, znane również jako światło fal średnich, ma długość fali 280-315 nm;
UV-C ma długość fali 200-280 nm.
Promieniowanie UV-A jest emitowane przez słońce (i sztuczne źródła, takie jak łóżka do opalania) i jest słabsze niż UV-B i C.”
Można powiedzieć – przełomowe odkrycie naukowe, gdyby nie fakt, że te rozwiązania znane są od kilkudziesięciu lat a stosowanie lamp do dezynfekcji pomieszczeń powszechne.
W literaturze tematu podaje się, że celem stosowania lamp bakteriobójczych w salach operacyjnych szpitali jest oczyszczanie środowiska z zanieczyszczeń mikrobiologicznych. Spotyka się również lampy przeznaczone do dezynfekcji powierzchni. Lampy bakteriobójcze emitują promieniowanie UVC, którego zadaniem jest unieszkodliwianie zanieczyszczeń mikrobiologicznych znajdujących się w zasięgu ich działania. Stosując odpowiednio dobrany czas i natężenie promieniowania UV, można zniszczyć drobnoustroje poprzez destrukcję ich DNA. Dla zniszczenia określonych drobnoustrojów podawane są dawki UV w mJ/cm2, tzw. dawki biobójcze.
Jednym z rodzajów lamp do dezynfekcji są lampy wytwarzające promieniowanie UV C o długości 253,7 nm (najsilniejsze właściwości biobójcze wykazuje promieniowanie o długości 250 – 270 nm. Naświetlanie nieodwracalnie dezaktywuje bakterie, wirusy, pleśnie i inne drobnoustroje. Mikroorganizmy nie są w stanie uodpornić się na działanie promieniowania. Kwasy nukleinowe i białka komórek absorbują energię promieniowania UV-C, co wzbudza reakcje chemiczne zabijające mikroorganizmy.
I na koniec, by ubiec ewentualne kolejne odkrycia izraelskich naukowców, istnieją już lampy do dezynfekcji emitujące promieniowanie o długości fali 185nm wytwarzające ozon. Jest to gaz o silnych właściwościach utleniających. Ozon odświeża powietrze, niweluje brzydkie zapachy, ale przede wszystkim usuwa bakterie, wirusy i grzyby, a także neutralizuje alergeny.
L.M. - 11 Styczeń 2021 r.
Źródła:
Niels Ryberg Finsen
Lampy do dezynfekcji pomieszczeń
https://uvnova.eu/blog/artykul/lampy-do-dezynfekcji-pomieszczen
Stosowanie lamp bakteriobójczych w salach operacyjnych szpitali
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.